وزیر آموزش و پرورش، سید محمد بطحایی، برخی چالشها در آموزش و پرورش را مانعی بر سر راه اثربخشی نظام آموزشی کشور دانست و از افزایش اعتبار بودجه ۹۸ برای آموزش و پرورش خبر داد.
به گزارش خبرنگار مرکز ترویج علوم انسانی به نقل از خبرگزاری تسنیم: سید محمد بطحایی امروز در همایش معماری ایرانی مدرسه ایرانی اظهار کرد: علیرغم شرایط سخت اقتصادی که با آن مواجه هستیم، با توجه نمایندگان مجلس به آموزش و فضاهای آموزشی، اعتبارات خیلی خوبی برای سال آینده ما دیده شده که امیدوارم با تحقق این اعتبارات، سال آینده یکی از موفقترین سالها در عملکرد بهینهسازی و کیفیتبخشی به فضاهای آموزشی باشد.
او بسیاری از مؤلفهها و مفاهیم دنیای امروز را متفاوت با گذشته دانسته و گفت: محیطهای آموزشی هم به عنوان یکی از این متغیرها با تغییرات زیادی روبهرو بوده و محیط آموزشی الان به معنایی بسیار فراگیرتر از گذشته دست پیدا کرده است.
وزیر آموزش و پرورش در سخنان خود به وضعیت امروزین محیطهای آموزشی و عدم حضور دیوار یا هرگونه حد و حصری برای کنترلگری اشاره کرد و افزود: مدرسه به عنوان محیطی که یادگیری در آن رخ میدهد بیتاثیر از این اتفاقات نبوده و نیست. پایداری در این تغییر یکی از ویژگی های مهم یادگیری است و در صورتی که یادگیری از پایداری و ثبات برخوردار نباشد و تغییرات ایجاد شده مانا نباشد، اطلاق یادگیری به آن مناسب نیست.
بطحایی ادامه داد: با این تعریف ساده از یادگیری، الان باید یک علامت سئوال بسیار بزرگ روی بسیاری از فعالیتهایمان بگذاریم چون بخشی از فعالیتهای ما منجر به تغییرات و ماندگاری این تغییرات نمیشود.
وی با بیان اینکه مدرسه متشکل از ارکانی است که امروزه محیط یادگیری را میسازد و بر روی دانشآموزان در آن محیط با تعریف ارائه شده یادگیری اتفاق میافتد، تأکید کرد: اگر قرار باشد که به فضای آموزشی توجه کنیم، اولین ضرورت پیش رو این است که فضای آموزشی یکی از عوامل موثر در یادگیری است.
به گفته وزیرآموزش و پرورش از آنجاکه ما در تاریخ کشورمان به ویژه بعد از اسلام سیر رو به جلویی داشتهایم و تغییرات عمدهای در آن اتفاق افتاده است، تجهیزات آموزشی ما در مدارس نیز باید مرتبا مورد واکاوی و تجدید نظر قرار گیرند و به روز شوند.
بطحایی اظهار داشت: در گذشته مساجد و مدارس یکی بودند و به ترتیب مدارس از مساجد جدا شدند اما همچنان با مساجد یک مجموعه را ترتیب میدادند و در همین شهر یزد بسیاری از این مجموعهها همچنان وجود دارد و خیلی از مواقع بین این دو مکان تعامل وجود داشت. بعد از آن و در دوره دیگری به ترتیب مدرسه با الهام گرفتن از کاروانسراها حجره حجره شد و پس از آن مکتبخانهها شکل گرفت و مجدد این مکاتب کنار همدیگر مدارس جدید را شکل داد و مجموعهای از کلاسها یک مدرسه را شکل داد.
وی عنوان کرد: این سیر نشان میدهد آن چیزی که ما بعد از ورود اسلام به عنوان مدرسه از آن یاد میکردیم یک سری ویژگیهایی بودند که متاسفانه در سیر تغییر و تحولات، بخشی از این ویژگیها از بین رفت.
وزیر آموزش و پرورش در ادامه گفت: یکی از این ویژگیها وجود محل عبادت و نیایش بود که سمت و سوی یادگیری را هدایت میکرد و موضوع دوم این بود که در گذشته نشانهها و نمادهای خلقت در مدرسه به وضوح قابل مشاهده بود و الان هم در مدارسی که همچنان از گذشته باقی مانده مشاهده میکنیم که آب و حوض، گلخانه، گیاه، درختان و موارد مختلف دیگر که نمادهای موثر در تربیت هستند را داشتیم ولی امروز به دلایل مختلف این موارد جای خود را به موزائیک و آسفالت دادهاند.
او وسعت و گستردگی فضاهای آموزشی در گذشته را عامل موثری در آرامش این فضا دانست و تصریح کرد: بیان این موارد به معنای آن نیست که باید همه ویژگیها و شاخصهها عینا الگوبرداری شده و در مدارس جدید ایجاد شود بلکه موضوع مهم این است که یکی از مهمترین تغییرات در فضاهای آموزشی امروز کالبدی نبودن صرف آن است و فضای آموزشی امروز دارای روح است و خودش یک ارگانیسم است و به همین دلیل به شدت و سرعت در یادگیری بچههای امروز موثر است.
بطحایی گفت: باید باور کنیم که فضای آموزشی ما اطلاق کالبدی ندارد و در واقع این فضا خودش معلمی است که بر یادگیری فرزندان ما اثرگذار است و ما از آن غفلت میکنیم. این باعث تاسف است که در کنار یک مجموعه اداری بسیار شیک و خوب، یک محلی وجود دارد که نام آن مدرسه است ولی روی آن تنها میتوان نام دخمه را گذاشت.
وی بیان کرد: اینکه مدارس ما از سرویس بهداشتی به اندازه لازم و با کیفیت مناسب بهرهمند نباشند یا حیاط آن بسیار کوچک باشد که بچههای ما نتوانند از آن استفاده کنند اصلا نمیتواند اهداف نظام آموزشی را محقق کند.
در پایان وزیر آموزش و پرورش سواد حرکتی را از الزامات نظام آموزشی دانست و گفت: یکی از مهمترین چالشهایی که ما در مدارس داریم، چالش محرمیت به ویژه در مدارس دخترانه است و در این سالها با تغییراتی که در بافت شهرسازی کشور رخ داده و خانههای یک طبقه تبدیل به برج های چند طبقه شده، مدارس ما با همین فضاهای اندک و محدود، امکان تحرک را به دانشآموزان نمی دهد.