(بخش ۵)

جنبۀ دیگر روش تدریس تلفیقی

تاکنون در معرفی تدریس تلفیقی،

سعیمان بر این بوده است که این روش را ترکیبی از دو روش یادگیری سنتی(چهره به چهره)و یادگیری الکترونیکی دانسته

ومزیت ها وجامعیت این نوع تدریس را به نسبت شیوه های دیگر یادگیری با اتکا بر منابع گوناگون مورد تحلیل قرار دهیم.

همان طور که پیش از این نیز ذکر شد؛

هر کدام از روش های آموزشی( چه سنتی چه الکترونیکی)به تنهایی نمی توانند دانش آموزان را اقناع کنند

و تحت عنوان روش تدریس تلفیقی با یکدیگر هم پوشانی کرده ونقاط ضعف یک دیگر را پر می کنند.

حال قابل ذکر است که؛

وجه شناخته شدۀ تدریس تلفیقی بخصوص در پایۀ ابتدایی را می توان به طور ملموس در پاورپوینتی از نادریان وگگونانی ارزیابی کرد

که از کتاب “یک موقعیت خاص به نام چندپایه” الهام گرفته اند.

ترکیب محتوای دروس مختلف پایه های گوناگون با یکدیگر

به نظر می آید این شیوه ها می تواند دروس مختلف را به یک دیگر پیوند داده و به آن ها معنا دهد.

شاید وقتی که دانش آموز هر کتابی را به صورت مجزا ورق بزند برایش این سؤال به وجود آید که هدف نهایی چیست.

او نکات متنوعی را ذیل دروس گوناگون در مقاطع مختلف می آموزد، بی آنکه بتواند نقطۀ وصلی بین آنان ایجاد کند.

یعنی روش تدریس تلفیقی می تواند محتوای کتاب ها را با یک دیگر مرتبط کند و در جهت یک هدف مشخص حرکت کند.

به نوعی می توان گفت به ذهن دانش آموز انسجام می بخشد و مطالب گوناگون را با تأکیدات متنوع در ذهن او نهادینه می سازد.

به طور نمونه وقتی یک دانش آموز پنجم ابتدایی یاد می گیرد چطور هنر، اجتماعی وفارسی را به روشی هدفمند با یک دیگر تلفیق نماید

ویک موضوع را از راه های گوناگوناگون بیاموزد در واقع چندین پله را با یک دیگر صعود می کند.

فرض کنید؛

یک موضوع تحت عنوان”محیط زیست”

به چالش کشیده شود، یعنی دانش آموز چندین وچند بار با یک موضوع به اشکال مختلف مواجه شود.

این شیوه در مدارس ایران جدید بوده وهنوز به طور کامل شناخته نشده است.

در صورتی که با توجه به تحولات موجود باید هرچه سریع تر شیوه های کارآمد آموزشی نیز بروز رسانی گردند تا بتوان گفت به اهداف سند تحول دست یافته ایم.