مصاحبه با مدیر مدرسه فرهنگ منطقه ۱۶، خانم صغری چمن سرا
-
لطفا خودتان را برای مخاطبان ما معرفی کنید و بفرمایید چه مدتی است که مدیریت مدرسه فرهنگ را برعهده دارید؟
بنده صغری چمن سرا هستم و ۲۹ سال است سابقه فعالیت در آموزش و پرورش را دارم. سابقۀ کار در هنرستان و مدارس سمپاد را دارم و پنجمین سالی است که مدیریت مدرسه فرهنگ را برعهده دارم. دیپلم ریاضی دارم و در دانشگاه هم یکی از شاخه‌های تربیت معلم رشته تجربی را دنبال کردم.
-
به نظر شما خانم چمن سرا چه نیازی در جامعه ایجاد شد که مدارس ویژه علوم انسانی تحت عنوان مدارس فرهنگ ایجاد شد؟
یکی از سیاست‌های اخیرِ کلان در جامعه، ارزش گذاری به رشته علوم انسانی و زیر شاخه‌های آن (فلسفه، جامعه‌شناسی، جغرافیا و…) می‌باشد. این سسیاست‌گزاری‌ها باعث شد که ما در جامعه نگاه ویژه‌ای به علوم انسانی بیافکنیم.
تا سل‌های قبل عموم مردم تصور می‌کردند دانش‌آموزی که در تحصیل کردن ضعیف است، لاجرم باید به رشته انسانی وارد شود. ولی در سال‌های اخیر «مدرسه فرهنگ» به عنوان تیزهوشان رشته انسانی درنظرگرفته شده است. در این مدارس می‌توانیم در کنار پرداختن به درس‌های منطق، جامعه شناسی، روان‌شناسی به ارتقای شخصیت، رفتار و منش آن‌ها هم کمک کنیم.
عموما دانش‌آموزان به پایه دهم که وارد می‌شوند، آرام، خجالتی یا کم‌صحبت‌اند ولی درکمال افتخار در پایان دوره متوسطه که از مدرسه می‌شوند، مهارت سخنوری، نگاه تحلیلی و انتقادی و روحیه مطالبه گر پیدا کرده‌اند.
من از زمانی‌که مدیریت این مدرسه را برعهده گرفته‌ام نگاه آموزشی صرف به مدرسه ندارم. به نظر من دانش‌آموزان در کنار یادگیری درس اقتصاد، تاریخ، روان‌شناسی و دیگر درس‌ها به یادگیری مهارت‌ها و کارآفرینی نیز نیاز دارند. ما در مدرسه برنامه‌هایی همچون نقد فیلم، داستان نویسی، شعرسرایی، نمایشنامه‌نویسی، مستندسازی، نقد خبر و… برگزار می‌کنیم. چمن سرا
در اجرای اولیه این برنامه‌ها ما با مقاومت خانواده‌ها و حتی دانش‌آموزان مواجهیم. برخی از دانش‌آموزان می‌پرسند که این درس چه اهمیتی دارد که شما این‌قدر به این درس اهمیت می‌دهید. ولی وقتی برنامه برگزار می‌شود، دانش‌آموزان کار خود را به نمایش می‌گذارند و مدعوین از اداره کل تشریف می‌آورند هم خانواده‌ها و هم دانش‌آموزان سر ذوق می‌آیند و از این که به کار گروهی مبادرت ورزیده‌اند، خوشحال می‌شوند.
سال پیش بعد از اتمام یکی از جشنواره‌‌ها مادر یکی از بچه‌ها زنگ زد و از اینکه در منطقه ۱۶ امکانی برای دانش‌آموزان فراهم شده که خود شکوفایی و خلاقیت داشته باشند، ابراز مسرت کرد. راستش در منطقه ما هنوز ترجیح خانواده‌ها رشته ریاضی و تجربی است. ما برای هر ثبت‌نام گاهی چند ساعت وقت صرف می‌کنیم که خانواده دانش‌آموز را راضی کنیم که فرزندش در رشته انسانی ثبت نام کند.
باوجود چنین شرایطی وقتی از دستاورد و هنر دانش‌آموزان نمایشی برگزار می‌گردد، خانواده‌ها امیدوار و خوشحال می‌شوند. بخش هیجان انگیز قضیه این است که صفر تا صد تمام برنامه‌ها به دست خودِ دانش‌آموزان صورت می‌گیرد. هیچ کاری به بیرون از مدرسه یا فردی غیر از دانش‌آموزان سپرده نمی‌شود.
علی رغم اینکه رشته من علوم انسانی نبوده است، من در این سال‌ها به این نتیجه رسیده‌ام که برای علوم انسانی چقدر جای کار وجود دارد و امیدوارم که در عمل بتوانیم همسو با اندیشه‌ها و رویکردمان به علوم انسانی پیش برویم.
-
نگاه شما به رشته علوم انسانی چگونه است؟ برای پیشبرد توسعه کشور، نقش علوم انسانی چیست؟
رشته علوم انسانی در تمامی گرایش‌ها با «انسان» در ارتباط است و مخاطب آن انسان است. لازم است که دانش‌آموزان توانمند و تأثیرگذار در رشته علوم انسانی شناخته شوند و پرورش یابند. چنین افرادی وقتی به عرصه فرهنگ و آموزش راه یابند می‌توانند به توسعه کشور کمک کنند.
-
خانم چمن سرا به عقیده شما عمده دغدغه دانش آموزان علوم انسانی چیست؟
یکی از اصلی ترین نگرانی‌های دانش‌آموزان، کار و شغل است. من همیشه این را به دانش‌آموزان و همکاران گفته‌ام؛ دانش‌آموزی که در رشته پزشکی پذیرفته می‌شود از همان ابتدا خانم دکتر و آقای دکتر قلمداد می‌شود، دانش‌آموزی هم که در یکی از شاخه‌های رشته ریاضی پذیرفته می‌شود خانم مهندس و آقای مهندس خطاب می‌شود، ولی متاسفانه هیچ عنوانی برای دانشجوی رشته علوم انسانی تعریف نشده است. حتی فردی که دکتری اقتصاد یا دکتری جامعه شناسی دارد، عنوان و جایگاه آن در جامعه تثبیت نشده است.
این توضیحات را ارائه دادم تا بگویم دانش‌آموزان به آینده شغلی خود اطمینان ندارند و از ما می‌پرسند که «در آینده چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟»
ادامه دارد
چمن سرا