سیدجواد حسینی سرپرست وزارت آموزش و پرورش کشور صبح امروز در بیست و یکمین نشست مدیران و روسای دانشگاه فرهنگیان ارتقای کیفی بر مبنای سند تحول بنیادین را استراتژی اصلی نظام تعلیم و تربیت اعلام کرد و گفت: «برای تبدیل وضعیت موجود به وضعیت مطلوب لازم است تا بر اجرای متوازن سند تحول تمرکز داشته باشیم»
در همین راستا حسینی اظهار کرد: «بزرگترین و اولین رسالت دانشگاه فرهنگیان تأمین و تربیت نیروی انسانی با صلاحیت‌های اخلاقی، اعتقادی، انقلابی، حرفه‌ای و تخصصی است. رسالت این دانشگاه با دیگر دانشگاه‌ها متفاوت است، در این دانشگاه باید علاوه بر دانش‌آموزی، کنش‌آموزی و حرفه‌آموزی برجستگی بیشتری داشته باشد که بتوان گفت این دانشگاه در مسیر خود حرکت می‌کند.»
این درحالی است که دانشگاه فرهنگیان تنها دانشگاه برتر کشور نیست و دانشگاه‌های نمونه و معتبر دیگری نیز وجود دارند که خروجی آن‌ها تربیت و پرورش نیروهای لایق و موفق در عرصۀ علمی است. استفاده از دانش‌آموختگان دانشگاه‌های برتر به عنوان معلم، به رشد و تعالی دانش‌آموزان کمک فراوانی می‌کند.
نباید فراموش کرد که اغلب دانشجویان دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبایی، صنعتی شریف و… در رشته‌های خود از رتبه‌های برتری برخوردارند که اگر شرایط استخدام در آموزش و پرورش را داشته باشند، از دانش، تلاش و پشتکاری برخوردارند که می‌توانند الگوهای خوبی برای دانش‌آموزان و نوجوانان باشند.
سرپرست وزارت آموزش و پرورش با اشاره به کمبود نیروی انسانی در آموزش و پرورش خاطر نشان کرد: «به لحاظ کمی امسال ۶۸ هزار خروجی از آموزش و پرورش داشتیم و باید سیاست‌ها و فعالیت‌ها را متمرکز کنیم و در خدمت دانشگاه برای جبران این کمبود قرار دهیم. سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش پربازده‌ترین سرمایه‌گذاری است. کشورهایی که بر آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری کرده‌اند، رشد چهار، پنج برابری در رفاه اقتصادی در بیست سال داشتند.»
حسینی درحالی از کمبود نیروی انسانی سخن گفت که ما در کشور سالانه شاهد صدها نیروی تحصیل‌کرده و متخصص هستیم که در عین حال به شغل معلمی علاقه‌مند هستند. پس تا زمانی‌که ورودی آموزش و پرورش تنگ و محدود باشد و نیروی انسانی آن صرفاً از یک دانشگاه خاص تأمین شود، نمی‌توان از کمبود نیرو سخن گفت.
حسینی در ادامه تنها مسیر تأمین نیروی انسانی آموزش و پرورش را دانشگاه فرهنگیان دانست و گفت: «این دانشگاه باید تک‌جنسیتی و دارای دوره چهار ساله باشد که همین ویژگی را دارد و اگر برای مواقع اضطرار با آزمون از دانش‌آموختگان دیگر دانشگاه‌ها استفاده شود به طور حتم باید دوره یک ساله را در دانشگاه فرهنگیان بگذرانند. جز از مسیر دانشگاه فرهنگیان هیچ نیرویی نباید به کلاس درس بفرستیم و جز از مسیر دانشگاه فرهنگیان گام برنداریم. دانشگاه فرهنگیان علاوه بر تربیت و تامین نیروی انسانی، می‌تواند استمرار شایستگی‌های دانشی، توانشی، روشی و منشی (دوره‌های ضمن خدمت) را نیز برعهده بگیرند.»
برهمین اساس اگر بخواهیم در تعلیم و تربیت فرزندانِ کشور توفیق یابیم، بهتر است که گزینش نیرو از دیگر دانشگاه‌ها را به وقتِ اضطرار محدود نکنیم و صرفاً تحصیل در یک دانشگاه از پیش تعیین‌شده را معیار انتخاب معلم قرار ندهیم؛
لازم به یادآوری است که در سال‌های اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی بسیاری از دانش‌آموزان دانشگاه فرهنگیان را در انتخاب می‌کنند و برای ورود به آن اصرار زیادی دارند. لیکن تمام این افراد از ویژگی‌های لازم برای تدریس و اشتیاق و علاقه برخوردار نیستند و انگیزۀ کسب درآمد و معافیت از سربازی آن‌ها را به این دانشگاه سوق داده است. در مقابل دانش‌آموزان و دانشجویان مستعدی از سایر دانشگاه‌ها یافت می‌شوند که به تدریس و شغل آموزگاری علاقه‌مندند ولی راهی برای نفوذ در آموزش و پرورش پیدا نمی‌کنند.
حسینی همچنین بر ایجاد دفتر همکاری‌های آموزش و پرورش و صاحب‌نظران دانشگاهی تاکید کرد و گفت: «تعامل با صاحب‌نظران را نیز دانشگاه فرهنگیان می‌تواند برعهده بگیرد.»
او در پایان به لزوم وجود مدارس تجربی و کارورزی وابسته به دانشگاه فرهنگیان اشاره کرد و افزود: «این مدارس علاوه بر کارایی برای کارورزی و کارآموزی، برای آزمایش‌کردن استانداردهای کیفی نظام تعالی مدرسه از سوی دانشگاه فرهنگیان و تسری آن به بدنه تمامی مدارس به کار گرفته شود.»