سواد رسانه ای
توضیحی که فرخ لقا رئیس دانا در رابطه با سواد رسانه ای در مقالۀ«فناوری آموزشی سواد اطلاعاتی ویادگیری»ارائه داده است بدین شرح است؛
سواد رسانه ای یعنی؛
- سواد جست وجوی درست اطلاعات از میان منابع متنوع ومتعدد
- گزینش اطلاعات بجا ومتناسب با نیازها وهدف های یادگیری
- پردازش درست اطلاعات بر اساس اصول علمی وپژوهشی
- چینش وبهره گیری درست از یافته های گزینش شده در جهت هدف های مورد نظر یادگیری
- تبدیل اطلاعات به دانش نو وکاربرد درست دانش به دست آمده در موقعیت های دیگر پیش رو را یاد بگیرند.
نتیجۀ این کار تبدیل هر یادگیرنده به انسانی؛
- صاحب فکر واندیشه
- صاحب سبک
- پر انگیزه
- توانمند در درک عمیق مسائل
- پرتوان در کشف راه حل های بهینه
- دارای اعتماد به نفس
- سرشار از عزت نفس
در گزینش راه وروش های تعاملی سازنده در تمام شئون زندگی انسانی خواهد بود.
وزارت آموزش وپرورش با توجه به بند نهم «اصول حاکم بــر راهبردهای ياددهی ـ يادگيری» که در ۹ بند ارائه گردیده است؛
باید زمينۀ بهره گيری هوشــمندانه از فناوري های نوين آموزشی را فراهم نمايد
و استفاده از آن ها را با نگاه تقويتی، تكميلی و توانمندســازی (نه نگاه جايگزيني و واگذاري) دنبال كند.
حال سؤالی که مطرح می شود این است که وزارت آموزش وپرورش در جهت کسب سواد رسانه ای چه فعالیت هایی را انجام داده است که مؤثر واقع شده اند؟
امروزه در اغلب مدارس، امکان بهره گیری از فناوری های گوناگونی موجود است
ومعلمان و دانش آموزان می توانند برای کیفیت بخشی به امور یاددهی ویادگیری از آن ها استفاده کنند.
آنچه کمبود آن در محیط های آموزشی ویادگیری به خوبی مشهود است؛
- نبود دستورالعمل ها وشیوه نامه هایی برای چگونگی دسترسی به اطلاعات
- شناخت انواع فناوری های متناسب با موضوع یادگیری
- چگونگی کاربرد ابزارها و وسایل فناوری در دسترس برای بهره گیری بهینه است.
در واقع به نظر می رسد ایجاد مهارت های عملی برای استفاده از فناوری در جهت کمک به امر آموزش ویادگیری مورد غفلت قرار گرفته است.
یادگیرندگان ما در مدارس وشاید بسیاری از معلمان ما هم متأسفانه به خوبی نمی توانند
از منابع عظیم اطلاعاتی وارتباطی که از طریق اینترنت وسایت های آموزشی متعدد در دسترس قرار دارند استفاده کنند
ومانع از هدر رفتن فراوان زمان وانرژی های ارزشمند شوند.
- با وجود که تجربه ها حاکی از آن است که داشتن رویکرد تلفیقی
(یعنی هم بهره گیری از شیوه های آموزشی سنتی و هم کاربرد فناوری های نوین در کنار یکدیگر و حرکت پایاپای آن ها)
می تواند موجبات رشد وترقی دانش آموزان را فراهم آورد، مورد اهتمام قرار نمی گیرد.
- استفادۀ تک بعدی از هر یک از این شیوه های آموزشی دارای معایبی می باشد که در نوشته های آتی آن را در قالب روش تدریس تلفیقی مورد بررسی قرار می دهیم.
حال جای تأمل است که؛
بخش سواد رسانه ای و فناوری های آموزشی چند گامی عقب تر از روش های تدریس سنتی در حال حرکت هستند.
دبیران در شیوه های آموزشی خود تک بعدی بوده و از تنوع برخوردار نیستند.
پس چگونه می توان پذیرفت که یکی از علل تغییر سند تحول که همان نیاز به فناوری های نوین اطلاعات وارتباطات بوده است محقق گردیده؟
و در نهایت چگونه می توان با این رویکرد به غایت سند تحول دست یافت؟
منبع:
رئیس دانا، فرخ لقا،۹۷/۳/۱۳، فناوری آموزشی، سواد اطلاعاتی ویادگیری