(بخش ۴)

مزیت های روش تدریس تلفیقی به نسبت دیگر روش ها

• تلفیق موضوعات درسی امکان لازم را برای برخورد کنجکاوانه و پرسشگر دانش آموزان فراهم می کند.

آنها می توانند فارغ از محدودیّت های موجود،

به جای آنکه موضوعات را به طور مجزّا از یکدیگر مطالعه کنند،

به مطالعۀ همه جانبه و یکپارچۀ محیط پیرامون خود بپردازند

واین روند علاوه بر پیشرفت تحصیلی،علاقه دانش آموزان به درس و مسائل تربیتی را تقویت می کند (پرینگ۷ {۱۵}،۱۹۸۳).

 

• استفاده از برنامه های درسی تلفیقی به معلّمان امکان می دهد تا موضوعات درسی را با مسائل روزمره زندگی بیامیزند.

از این طریق آن ها مطالعه موضوعات درسی را امری بیهوده تلقّی نمی کنند

بلکه قادرند آنچه را می آموزند، در عرصۀ عمل وزندگی خود نیز به کار گیرند.

به علاوه به کارگیری دانش، امکان تولید آن را از سوی دانش آموزان فراهم نموده و یادگیری را برای آنها جالب و شوق انگیز می سازد.

(اگبرشت ۸{۱۶}،۱۹۹۹، نیپ ۹{ ۱۷} وهمکاران ۱۹۹۶).

(مهرمحمدی)

به گفته جورک، اوتوسون و سورستین دوتیر^[۱۰](۲۰۰۸)؛

• انعطاف‌پذیری
• راحتی
• توانایی مطالعه دانش‌آموز با سرعت خودش در هر زمان و مکان که امکان اتصال به اینترنت باشد
• توانایی چت کردن و تبادل اطلاعات با هم، فارغ از فاصله‌ای که هست
  از مزایای یادگیری الکترونیکی است.

ولی معایبی هم دارد از جمله:

•  منزوی شدن و نداشتن تعامل اجتماعی مستقیم و چهره به چهره
• عدم توسعه مهارت‌های گفتمان بین یادگیرندگان
• نیاز به داشتن انگیزه قوی و مهارت‌های مدیریت زمان
•  فاقد نشانه‌های کلامی و غیرکلامی
•  امکان مشارکت اشخاص دیگر به جای فرد یادگیرنده در محیط یادگیری و آزمون‌های ارزیابی و تقلب بیشتر است
  (الکهتانی و هیگینس^[۱۱]، ۲۰۱۳).

یادگیری تلفیقی، ازجمله روش‌های نوین و کارآمد است که سعی دارد با ترکیب آموزش‌های حضوری و مجازی و نیز شیوه‌های معلم- محور و فراگیر- محور موجبات یادگیری بادوام را در فرآیند یاددهی- یادگیری فراهم آورد.

یادگیری تلفیقی ترکیبی از یادگیری سنتی چهره به چهره و یادگیری برخط است به‌طوری که آموزش هم در کلاس درس و هم به‌صورت بر خط انجام می‌شود

و بخش بر خط آن گسترش و ادامه یادگیری کلاسی سنتی است(روای^[۱۷]، ۲۰۰۴).

کینگو و کانگ^[۲۶](۲۰۱۳)

در یک مطالعه مروری بر تحقیقات تجربی در مورد یادگیری تلفیقی در برنامه‌های آموزشی معلمان دریافتند:

الف) بایستی یادگیری مشارکتی، روش‌های پروژه محور و یادگیری مسأله محور در یادگیری تلفیقی تجمیع شوند.

زیرا این فعالیت‌ها می‌توانند جدایی معلم و دانش‌آموز را به حداقل برسانند و درک بهتری از برنامه درسی را موجب شود.

ب) وقتی که یادگیری تلفیقی سایر روش‌های آموزشی را نظیر یادگیری مسأله محور و یک مجموعه سؤالات را به کار می‌برد تأثیر گذاری آن بیشتر می‌شود.

به‌طور کلی نتیجه این بررسی نشان می‌دهد که روش آموزشی تلفیقی مؤثرتر از روش‌های سنتی و الکترونیکی است،

به بیان دیگر روش تلفیقی در درجه اول و روش‌های سنتی و الکترونیکی به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم قرار می‌گیرند.

در این پژوهش، آموزش الکترونیکی نسبت به دو شیوه‌ی دیگر موفقیت کمتری داشته است که می‌تواند علل مختلفی از جمله:

نداشتن برنامه‌ی زمانی منظم برای استفاده از آن

عدم تعامل فراگیران با معلم و با همدیگر و منزوی شدن دانش‌آموز باشد(الکهتانی و هیگینس، ۲۰۱۳).

در این شیوه، محتوا را معلم تهیه می‌کند و دانش‌آموز در آن نقشی ندارد.

در واقع موضوعات درسی به شکلی دیگر از سوی معلم به دانش‌آموز منتقل می‌شود و به نظر می‌رسد هر چند دانش‌آموز خود راهبر است اما در ایجاد ساخت‌شناختی خود نقش کمتری دارد.

اما در آموزش تلفیقی به دلیل جاری بودن فرایند گفتمان ریاضی و دارا بودن برنامه‌ی زمانی مشخص برای استفاده از آن و تعامل با معلم و دیگر دانش‌آموزان، دانش‌آموز توانسته است با محتوی نرم‌افزار ارتباط مناسبی برقرار کند

و بدفهمی‌ها در موضوعات درسی در طی بحث‌ها به‌حداقل رسیده و دانش‌آموز در شکل‌گیری ساخت‌شناختی‌اش نسبتاً فعال عمل کرده است.

اسمیت(۲۰۱۳) در تبیین موفقیت یادگیری تلفیقی اظهار می‌کند:

افزودن تعامل فعال برخط، می‌تواند ادراک یادگیری دانش‌آموز، ارتباطات اجتماعی و لذت برخورداری از حمایت معلم را تقویت کند.

در حالی‌که ممکن است معلمان احساس کنند استفاده از روش‌های تکنولوژی باعث می‌شود با کلاس شان ارتباط کمتری داشته باشند

اما این مسأله روی تأثیر استفاده از چنین روش یادگیری اثر نمی‌گذارد

(غلامعلی و روحی، ۱۳۹۳)

منبع:

احمدی، غلامعلی؛ نخستین روحی، ندا، (۱۳۹۳)، بررسی تمایز یادگیری تلفیقی با یادگیری الکترونیکی ویادگیری سنتی(چهره به چهره) در آموزش ریاضی

مهرمحمدی، محمود؛ چیستی، چرایی وچگونگی روش تدریس تلفیقی