این روزها آموزش هم درگیر تب کروناست، تبی که دامن‌گیر تمام جامعه از ضروری‌ترین نیازها گرفته تا آموزش شده است.
تعطیلی آموزش و پرورش در این ابعاد در چهل سال گذشته ایران امری بی‌سابقه بوده است، دستِ‌کم یک ماه تعطیلی مدارس از مقطع ابتدایی تا متوسطۀ دوم چه پیامدهایِ آنی و آتی‌ای داشته و خواهد داشت؟
آموزش الکترونیکی و اینترنتی خوب یا بد؟
درست است که سازمان آموزش و پرورش با همکاری سازمان صدا و سیما مدیریت بحران کرد و در روزهای ابتدایی تعطیلات کرونا آموزش‌های الکترونیکی از طریق شبکۀ آموزش را به صورت جدی آغاز کرد اما آیا این اقدام به موقع و کافی بوده است؟
آیا کودکان دبستانی از طریق تلویزیون خواهند توانست با کیفیت آموزش حضوری ابتدایی‌ترین مفاهیم آموزشی را فراگیرند؟ آیا تمهیداتی برای افسردگی پس از تنهایی طولانی مدت برای نوجوانان در خانه قرنطینه شده صورت گرفته است؟
آیا مشاوران مدارس متوسطه، از راه دور هوای حال و روز دانش‌آموزان را دارند؟ معلمانی که پشت دوربین در حال آموزشند تجربۀ این کار را دارند تا بتوانند به درستی و به طور مناسب مفاهیم درسی را انتفال دهند؟ تکلیف آموزش‌های مهارتی و رفع اشکال‌های کارگاهی محصلان رشته‌های فنی و حرفه‌ای و کار و دانش چه می‌شود؟ آیا والدین برای حفظ تعادل در استفادۀ کودکان از موبایل و اینترنت آموزش دیده و راهنمایی شده‌اند؟
آموزش نومعلمان در هاله‌ای از ابهام
هرباره با برگزاری آزمون‌های ورودی آموزش و پرورش نومعلمانی که در هر رشته متخصص هستند اما دانش‌آموختۀ دانشگاه‌های تربیت دبیری و فرهنگیان نیستند موظف می‌شوند در کلاس‌هایی در دانشگاه فرهنگیان آموزش‌های مربوط به تدریس را فراگیرند، اما با توجه به تعطیلی دانشگاه‌ها این آموزش‌ها نیز به تعلیق درآمده و دانش‌آموختگان دبیری نیز جایی برای رفتن به کارآموزی ندارند، با توجه به کمبود معلم و دبیر آیا در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ این دبیران بدون آمادگی معلمان مدارس خواهند بود؟
اینها تنها نکات کوچکی از این عدم آمادگی سازمان‌های مختلف برای بحران‌های ملی است.