براتعلی برغمدی
متولد روستای برغمد از توابع شهرستان سبزوار، در سال ۱۳۱۰چشم به جهان گشود.
وی از سال ۱۳۴۲ رهسپار تهران می‌شود و در نانوایی مشغول به کار می‌گردد. دوری از برغمد و علاقه برای حفظ
ارتباط با موطن وی را به فکر نامه نوشتن برای کدخدای برغمد می‌اندازد، این نامه که در ابتدا بیان احوال خود و جویایی
احوال اهالی برغمد است، با بیت‌های کوتاهی از براتعلی به پایان می‌رسید.
وی همچنان نان می‌پخت و به توانایی‌اش در سرودن شعر پی می‌برد. شعرهای وی که از نوع شعرهای جوششی است
میان خمیر و چانه و … وی را مجبور می‌کرد کاغذی، مقوایی یا هر آنچه می‌توان اشعار را در آن نوشت بیابد. برخی
از این اشعار به جامانده از این شاعر در میان مقوا، تکه کاغذی و… است که به این صورت جمع‌آوری شده است.
نباید در حس و حال شاعری براتعلی از نکته تعزیه‌خوانی‌اش در برغمد و نوحه‌سرایی‌اش در تهران غافل شد.
براتعلی بر اثر بیماری تیر ۱۳۶۲ دارفانی را وداع می‌گوید، همسر وفادارش در تمام سال‌هایی که بار زندگی و تربیت
فزندانش را به تنهایی به دوش می‌کشید آرزویی داشت، اینکه روزی فرصتی فراهم شود و اشعار همسرش در قالب کتاب
جاودانه شود.
به کمک حلیمه برغمدی همسر براتعلی اشعار جمع‌آوری و بازخوانی می‌شود.
امید است این اثر موجب خوشنودی حلیمه برغمدی و ادای دینی به همسرش شود. و روح براتعلی برغمدی شاعری که
زود رخت سفر ببست شاد گردد.
