وجود دانشگاه‌های متعدد اما کم‌کیفیت،علوم‌انسانی را به زیر می‌کشد:

مصاحبه با دکتر اسدالله آژیر

• لطفا خودتان را معرفی بفرمایید و در مورد رشتۀ تحصیلی دبیرستان و دانشگاه خودتان توضیح دهید:

اینجانب اسداله آژیر، دانش آموخته رشته فلسفه دین در دوره دکتری، و فلسفه اسلامی در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد هستم.

• چرا شما به سمت علوم انسانی گرایش پیدا کردید؟

دلیل گرایشم به علوم انسانی و بلکه دلیل تغییر رشته ام از رشته‌ای تجربی (کشاورزی) به فلسفه، علاقه‌ام به این رشته و نیز نیاز جامعه (در آن زمان و به گمان خودم) بوده است. اما بی شک تیپ شخصیتی و اقتضائات اجتماعی نیز می‌توانند تأثیر ناخودآگاه داشته باشند.

• در حال حاضر در حوزۀ علوم انسانی چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهید؟

در حال حاضر، عضو هیئت علمی دانشگاه رازی در کرمانشاه هستم.

• جایگاه فعلی علوم انسانی در ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ نقاط ضعف و قوت علوم انسانی در ایران چیست؟

این پرسش بسیار کلی و نیازمند پاسخ‌هایی مبتنی بر اطلاعات و آمار گسترده است، اما در یک کلام می‌توان گفت که مثل بسیاری از حوزه‌ها و قلمروها، از سوء مدیریت، تعدد مراجع تصمیم‌گیری، تنگناهای قانونی و فراقانونی و در نتیجه، از بی نظمی و فقدان چشم اندازی روشن رنج می‌برد.

• چه پیشنهادی در جهت ارتقای علوم انسانی در ایران دارید؟

سرچشمۀ بسیاری از مشکلات کنونی در حوزه علوم انسانی، دخالت‌های غیر علمی و بخصوص سیاسی در تصمیم‌گیری‌های کلان است. هر تصمیمی در جهت بهبود اوضاع کنونی منوط به رسمیت شناختن استقلال دانشگاه و رشته‌های دانشگاهی است. همانگونه که به عقیده برخی اقتصاددانان ایرانی، مشکل امروز اقتصاد ایران راه حل سیاسی دارد، مشکلات آموزش عالی نیز چون تا حد زیادی منشأ سیاسی داشته است، راه حل آن هم از طریق اراده سیاسی در عدم دخالت و احترام به استقلال دانشگاه به دست خواهد آمد.
بدیهی است که تصمیمات عملیاتی کارآمد، پس از این رویکرد کلان مفید واقع خواهد شد.

• زیرساخت‌های لازم جهت درآمدزایی برای رشته‌های علوم انسانی در کشور را چطور ارزیابی می‌فرمایید؟ شما برای افزایش فرصت‌های شغلی در این حوزه(ورود به بازار کار) چه پیشنهادی دارید؟

رونق بازار کار دانش آموختگان رشته‌های علوم انسانی، تابعی از رونق اقتصادی است. راه حل‌های جزئی و مقطعی شاید تا حدی راهگشا باشند، اما با این حجم بالای فارغ التحصیلان، راه حل اساسی، رونق بخش‌های مختلف اقتصادی است.
البته وجود دانشگاه‌های متعدد و کم کیفیت که موجب تولید کمیت بالای نیروی انسانی با توانایی‌های سطح پایین می‌شوند نیز معضلی است که حل آن اراده سیاسی و ملی می‌طلبد.

• به عقیدۀ شما فرصت کارآفرینی در حوزۀ علوم انسانی در ایران مهیا است؟

این فرصت در حال حاضر متأسفانه کم است. البته در هر شرایطی برای عده‌ای، بسته به قابلیت‌ها و توانایی‌های فردی و یا شرایط اجتماعی و سیاسی، فرصت‌هایی وجود دارد، اما پاسخگوی جمعیت بالای جویندگان کار نیست.

• از آنجا که بسیاری از دانش‌آموزان حوزۀ علوم انسانی از افراد نخبه بوده و تعداد آن‌ها کم هم نیست شما چه توصیه‌ای دارید که دانش‌آموزان بیشتری به این رشته علاقه‌مند گردند؟

در حال حاضر ورودی دانشجو در رشته‌های مختلف و بخصوص در حوزه علوم انسانی بیش از ظرفیت اشتغال است. سال به سال از کیفیت ورودی‌ها نیز کاسته می‌شود. به نظر می‌رسد که بهتر است از پذیرش دانشجو و نیز از تعداد دانشگاههایی که رشته‌های علوم انسانی دارند کاسته شود.
دانش آموزان مستعد با تبلیغ زیاد، چندان جذب این رشته‌ها نمی‌شوند. اگر شغل وجود داشته باشد خود به خود جذب خواهند شد.